21 september 2023
Collega’s,
Ik sta hier met een mengeling van emoties. Na bijna 10 jaar in dit huis te hebben rondgelopen als vrijwilliger, fractieassistent en raadslid sta ik hier om afscheid te nemen. Tien jaar van dienstbaarheid aan onze gemeenschap, tien jaar van hard werken, leren en groeien, tien jaar van samenwerken en soms ook van uitdagingen. Maar bovenal zijn het tien jaar geweest die supersnel voorbij zijn gevlogen en waarin ik ongelooflijk veel heb geleerd en waarvoor ik u allen enorm dankbaar ben.
Een van de belangrijkste lessen die ik heb geleerd, is dat politiek niet draait om partijen of ideologieën, maar om de mensen die we vertegenwoordigen. Wij zitten hier omdat we gekozen zijn door onze inwoners en we zijn hier om het leven van onze inwoners te verbeteren, om te luisteren naar hun zorgen en behoeften, en om oplossingen te vinden voor de uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd. Wat mij zorgen baart is dat onze inwoners steeds vaker de weg naar het vragenuur vinden om in te spreken over hun gevoel van onrecht dat hen is aangedaan door het gemeentebestuur. Antwoorden als “het is onder de rechter dus daar mag ik niet over spreken” of “neem maar contact op met onze verzekeringsmaatschappij om het af te handelen” is wat mij betreft niet werken volgens De Bedoeling. “De raad wordt een beroepsinstituut waar we voor moeten waken” heb ik gehoord. Maar als een inwoner zich niet gehoord voelt dan wordt de volksvertegenwoordiging opgezocht en aangesproken. Groot gelijk! Daar zijn we ook voor! Ik nodig iedere inwoner uit om te komen inspreken als het niet gaat zoals verwacht. Maar uiteraard beter, regel het goed aan de voorkant. Menselijk aandacht, een simpel gesprek met een woord van excuus en een bak koffie lost al veel op.
Nog iets dat ik u mee wil geven. Door ons super efficiënte vergadermodel is het politieke debat eruit gevallen. De vergaderingen zijn een administratieve handeling geworden. Het college komt met een nota of een voorstel, iedereen spreekt zijn voorspelbare eerste termijn uit (we weten toch al de politieke standpunten), het vragenspelletje met het college volgt en als het mee zit, als er nog tijd is, volgt er een tweede termijn waarbij de punten uit de eerste termijn nog even worden herhaalt. En weinig tot geen interrupties. Na twee weken volgt de stemming en verrassing, de coalitie stemt voor en de rest maakt niet meer uit. Dat moet anders. Geef elke fractie 1 minuut voor een pitch, schrap de termijn van het college (stel je vragen vooraf) en ga daarna los op elkaar. Leg elkaar het politieke vuur aan de schenen! En oppositie: verenigt u! Maak een oppositieakkoord! GroenLinks en de Partij van de Arbeid hebben het voorbeeld al gegeven!
Dank fractiegenoten, dank collega raadsleden, dank ambtenaren, dank griffianen, dank college, dank burgemeester, dank mensen van de catering. Jullie hebben het allemaal mogelijk gemaakt dat ik de lat die ik hoog had neergelegd heb kunnen aantikken. En dank aan mijn echtgenote en dochter die mij vaak hebben moeten missen en die mij altijd hebben gesteund.
Vergeet het niet. Het gaat niet om die grote multinationals die hun logistieke dozen hier neerzetten, het gaat niet om Schiphol of de vliegmaatschappijen, het gaat niet om de grote winkelketens. Het gaat om het welzijn en de leefomgeving van onze inwoners die we vertegenwoordigen.
Eerlijk, menselijk, duurzaam.
Dank jullie wel en zeker tot ziens!