Heeft GroenLinks nog toekomst?

Zoals elk jaar heeft GroenLinks Haarlemmermeer ook weer dit jaar een startdag georganiseerd. Leden, donateurs, sympathisanten en belangstellenden konden zich op 8 september verzamelen in het Historisch Museum. Helaas was de opkomst zeer laag.

Na een welkomstwoord van Nel de Jonge, bestuursvoorzitter, werd een wandeling gemaakt over het Bomenpad in het Haarlemmermeerse Bos onder leiding van Franke van der Laan. Hij wist veel te vertellen over de talrijke soorten bomen die het bos rijk is.

Na een eenvoudige, maar overheerlijke, biologische maaltijd, was het tijd voor de discussie over de toekomst van GroenLinks. Paulus de Wilt, lid van de commissie van Ojik, lichtte het rapport 'Scoren in de Linkerbovenhoek' toe. De aanleiding voor dit rapport is de langzame vermindering van het aantal zetels van GroenLinks in de Tweede Kamer. In dit rapport wordt getracht een antwoord te geven op de vraag hoe deze daling kan gebeuren en wat er aan gedaan kan worden. De commissie heeft een 26-tal aanbevelingen gedaan om in de komende 1,5 jaar door te voeren. De discussie, geleidt door Anneke Slegers, werd aan de hand van 3 stellingen gehouden.

  1. GroenLinks is momenteel dé milieupartij. Maar dankzij Al Gore omarmen álle politieke partijen het milieu. De grote partijen als PvdA, CDA en VVD hebben nog geen aansprekend antwoord ontwikkeld op de nieuwe belangstelling voor milieu en klimaat (bron: Trouw 25-08-2007).

    Stelling: zodra de grote partijen echt werk gaan maken van een inspirerende milieuagenda, kan GroenLinks daar niet meer tegenop.

    Uit de discussie kwam naar voren dat GroenLinks als dé groene partij in de milieu- en klimaatproblematiek de urgentie ervan beter naar voren dient te brengen aan het grote publiek en dat de boodschap op aansprekende wijze verteld dient te worden. Ook werd gesteld dat we tevreden moeten zijn dat ook andere partijen het milieu weer belangrijk vinden.

  2. "De groene partij raakte geregeld in de knoei wanneer zij de autonomie van het individu predikt, maar dezelfde individu tegelijkertijd, in naam van bijvoorbeeld het milieu, tot in zijn achtertuin en vuilnisbak achtervolgt met regeltjes, controles en straffen." (Mark Elchardus, De dramademocratie p. 117)
    De Vlaamse socioloog Elchardus beschrijft haarscherp een van de meest fundamentele spanningsvelden waarmee een partij als GroenLinks zich geconfronteerd ziet; ook wel de 'groene paradox' genoemd. ((Bron: rapport 'Scoren in de Linkerbovenhoek')

    Stelling: Groene politiek en vrijzinnigheid verhouden zich moeilijk tot elkaar.

    Groene Politiek en vrijzinnigheid zijn termen die onlosmakelijk met GroenLinks verbonden zijn. Ze lijken moeilijk met elkaar te verenigen. Het individu is belangrijk, maar om goede groene politiek te bedrijven zijn regels wél nodig. Het individu komt dan in gedrang. Duidelijk werd dat vrijzinnigheid niet betekend dat alles moet kunnen en mogen. Bij vrijzinnigheid is het belangrijk dat het individu vrij is om zijn of haar keuze te maken. Laten we de mens die tóch een keer die auto pakt voor een korte rit, niet direct veroordelen. Laten we hopen dat diezelfde mens weet dat het beter is dit niet te doen, zodat hij of zij de volgende keer die auto voor datzelfde ritje laat staan. We hopen dat, net zoals het apart inzamelen van glas en oud-papier, andere maatregelen die genomen dienen te worden in het kader van de milieuvervuiling en klimaatverandering, net zo gewoon gaan worden. Hoe dat dan voor elkaar gekregen moet worden, is in de discussie niet duidelijk geworden.
  3. Van oudsher is GroenLinks een politieke partij die diepgeworteld is in diverse delen van het maatschappelijk middenveld (vredesbeweging, natuur- en milieubeweging, vrouwen en homobeweging, etc). Die band is losser geworden. De afstand tussen partij en samenleving is groter geworden. In plaats van echte mensen, zoals onderwijzers, verpleegkundigen, domineren nu abstracties als postmoderne hedonisten, kosmopolieten en postmaterialisten de campagneplannen van onze partij.

    Stelling: De gewone man herkent zich niet meer in GroenLinks, we missen de warmte en doorleefdheid bij de top.

    De algemene tendens is toch wel dat GroenLinks haar boodschap te ingewikkeld verteld. Daardoor komt de boodschap niet goed over, terwijl we een goede boodschap hebben.
    De term 'grachtengordel' werd ook nog genoemd. Veel potentiële kiezers herkennen zich niet in de mensen die op de lijst van Groenlinks staan. Ze staan te ver af van wat er bij de 'gewone' man speelt en bij hem om de hoek gebeurt.

Ondanks de lage opkomst was het een erg leuke dag. Vooral de discussie én het lekker eten werden zeer gewaardeerd door de aanwezigen.