In onze hoofden echode de klanken van de schrik nog na van de uitslag van de landelijke verkiezingen vorig jaar. In shock met wezenloze blik elkaar aanstarend vol ongeloof. Hoe is dit mogelijk? Onze buren, vrienden, kennissen en zelfs familieleden die zonder enige terughoudendheid het rode potlood bij het vakje plaatsten. En doodgemoedereerd inkleurden.
Natuurlijk was na enige weken al duidelijk dat de soep veel minder heet wordt gegeten dan opgediend. En tot op heden zijn er wel tekenen van een kabinet op hoofdlijnen, maar is vooral duidelijk dat er kopzorgen zijn over de invulling en samenwerking. De kans is groot dat het kabinet niet gaat lukken of de rit slechts kort zal zijn, waarmee nieuwe verkiezingen de vervolgweg zal zijn. Maar dan moeten we er wel staan! De publieke opinie zal er zeker een worden van de schuld bij de ander, de ambtenaren, de media, de coalitiepartners, de oppositie; links.
Zeker nu het binnen de Europese uitkomsten een duidelijk ander verhaal is geworden. Rechts is gegroeid, maar extreemrechts blijft beperkt tot maximaal 15% van de zetels, zelfs met de meest positieve blik. Dat schept rust en vertrouwen. De rust dat we voorlopig verder kunnen met het Europa dat we voor ogen hebben; groen, sociaal en als krachtige eenheid. Het vertrouwen dat dit kan binnen democratische waarden en normen.
Maar op lokaal niveau blijft veel te winnen. Het blijkt dat in onze omgeving alleen Haarlem en Heemstede het sociale geluid laat weerklinken. Alle andere gemeenten in ons blikveld zijn in meer of mindere mate opgeschoven naar de rechtervleugel. De overweging van die kiezers zijn te bedenken; Weinig vertrouwen in de gevestigde orde, weinig geloof in oplossingen aangaande milieu- en asielbeleid, weinig hoop op woningen en bestaanszekerheid. Het gebrek aan vertrouwen, geloof en hoop, brengt wanhoop, boosheid en frustratie. Daar zijn de meeste extreemrechtse stemmen op gebouwd. Dat was in de tijd van weleer niet veel anders.
Toch is er een groot verschil met toen. Nu kennen we de geschiedenis, nu kennen we de methodiek en nu weten we hoe er mee om te gaan. De enige manier om geloof, hoop en vertrouwen terug te geven aan de kiezers is door verbindende verhalen en programma’s, door te doen wat we zeggen en te zeggen wat we doen. Door de toekomst te schetsen in grijpbare beelden die verbroederen en door onze naasten te omarmen, zelfs (of misschien vooral) als ze van de ‘verkeerde’ partij zijn.
Met elke bijeenkomst van onze partij, GroenLinks-PvdA, brengen wij die verbroedering in beeld en in de praktijk. De groep wordt groter en levendiger. Groeiende samenhang, groeiend vertrouwen en dynamiek. Op 6 juli sluiten we gezamenlijk het eerste deel van het politieke jaar af en gaan tijdens de vakantie de rust en energie vinden voor de tweede periode en in opmaat naar de volgende verkiezingen in 2026. Nog bijna 2 jaar de tijd om elkaar en de kiezer weer te vinden, met misschien ook alweer tussentijdse verkiezingen; we sluiten het niet uit.
We hopen jou in die tijd te vinden als medestander, of misschien vind jij ons, in de weg vooruit naar een gezamenlijke missie om de wereld weer een stuk mooier te maken. Te beginnen in Haarlemmermeer. Voorwaarts…, gewoon voorwaarts!