Op een van de eerste mooie lentedagen fiets ik door een van de wijkparken van Toolenburg naar het mooi gelegen appartementencomplex met prachtige uitzichten op bloeiende bomen, waar Leny woont. Haar huis staat nog vol bloemen, die ze kreeg voor haar 91ste verjaardag. In 1955 kwam ze vanuit Middelburg naar de Willem de Zwijgerlaan in Hoofddorp. Toen haar huis moest wijken voor het Hoofddorpse winkelcentrum verhuisde ze naar Pax en in 2015 met haar tweede partner Cor, die nog op de Mentz Hoeve bij Claus Party House in de vijftiger jaren gewoond heeft, naar haar huidige woning. Van de stad Middelburg met zijn vele historische gebouwen naar Hoofddorp, dat toen nog een dorpje van 5000 inwoners was te midden van akkers en weilanden, was een grote overgang. Maar ze voelde zich er al gauw thuis. Van verpleegster in het diaconessenhuis werd ze wijkzuster bij het Groene Kruis in Hoofddorp en later assistente van de schoolarts. Ze was ook actief in de Doopsgezinde Gemeente, waar ze nog altijd lid is van de zusterkring, een hechte groep, die maandelijks bijeen komt rondom een gespreksthema. Ze ervaart het als een warme gemeenschap. Ze heeft goede herinneringen aan de gesprekken in de kerkenraadskamer over de campagne van het Interkerkelijk Vredesberaad: “Kernwapens de wereld uit, te beginnen in Nederland”. Met veel andere Haarlemmermeerders demonstreerde ze tegen de kernwapens onder meer bij het vliegveld Ypenburg, waar ze zouden kunnen liggen, of wellicht zouden komen te liggen.

Ze maakt zich op dit moment zorgen om de opkomst van populistische partijen. Helemaal als het over hun standpunten rond vluchtelingen gaat. Je kan vluchtelingen toch niet zomaar terugsturen, zoals Denemarken dat wil! Zolang er armoede en oorlog is zullen vluchtelingen bij ons willen komen. We moeten aan de oorzaken van hun komst werken. Met mensen die op populistische partijen stemmen moet je wel in gesprek over wat ze denken en willen en of dat wijs is. Ze is erg voor samenwerking met de PvdA (waar haar man Cor altijd op stemde) en liefst ook met de SP. Ze vind het belangrijk dat de gemeenteraadsfractie van GroenLinks zich inzet voor mensen, die financieel niet rond kunnen komen en voor goede opvang van asielzoekers in de hoop, dat die onder meer via maatjes, zich hier gauw thuis voelen.

Enkele jaren geleden is ze geopereerd, waardoor ze nu alleen nog vloeibaar en fijn gemaakt voedsel naar binnen kan krijgen. Ze is heel blij dat ze zulke goede buren heeft, die samen met haar drie kinderen zorgen voor boodschappen, eten en gezelschap. Van haar zeven kleindochters en vijf achterkleinkinderen kan ze erg genieten. Ook al is het erg wennen na het overlijden van Cor op zijn 96ste, zeven maanden geleden.

Wanneer ze lid werd van GroenLinks weet ze niet meer. Wel dat voorzitter Marjolein Dijkstra haar toen als lid welkom kwam heten. Na twee heerlijke kopjes koffie met lekkers en het ophalen van gemeenschappelijke herinneringen, waaronder oecumenische activiteiten, als sobere maaltijden, fiets ik na een hartelijke ontmoeting weer naar huis. Helaas door de regen.