In 1960 kwam Kees, die onderwijzer in Amsterdam was, samen met zijn vrouw Joop en hun twee zonen naar de Leeghwaterstraat in Hoofddorp om hoofdonderwijzer te worden van de Openbare Lagere Koningin Wilhelminaschool. Als onderwijzer in hart en nieren koos hij er met zijn team voor om zijn school om te vormen tot een Freinetschool, ook wel genoemd “school met de drukpers”. Een school waar de ervaringen en meningen van de kinderen centraal staan, waarbij veel aandacht besteed wordt aan kritische meningsvorming, maatschappelijk engagement en mondigheid. Door kinderen zelf gemaakte teksten, mooi vormgegeven in drukwerk, zijn vaak uitgangspunt van onderwijs. Een van de onderwijzers op die school was Willem van Toorn, die in zijn roman “Een leeg landschap” uit 1988 een boeiende schets geeft van Hoofddorp, dat van een klein dorp uitgroeit tot een flinke plaats met allerlei politieke verwikkelingen. In dit boek speelt ook meester Baart als hoofd van de school een rol. Zijn drukwerken uit “Drukkerij het Schuurtje” vonden hun weg in heel Haarlemmermeer en daarbuiten.
Tijdens de acties tegen kernwapens met de grote demonstraties was op heel veel plaatsen een poster te vinden met de tekst: “Het mooiste cadeau voor Moederdag is een kernwapenvrije wereld”. Of met een man of vrouw, die een kernwapen wegschopte: “Ineke gaat demonstreren” Of Leo of Kees of vul maar in.... Ernst of kwaadheid kon hij, als geen ander koppelen aan humor en lichtvoetigheid. Zoals die poster voor die Hilversumse wethouder, die vanwege bezuinigingen een Mondriaan wilde verkopen met de tekst: “Behoort het verpatsen van een Mondriaan tot de grote of de kleine criminaliteit?”
Toen Kees in 1989 (vervroegd via de vut) met pensioen ging werd hij als onbezoldigd fractiesecretaris en fractieassistent van Progressief Haarlemmermeer (PPR/PSP/EVP) de steun en toeverlaat van de 4 koppige fractie. Van 1994-2002 was hij raadslid van de 5 koppige fractie van GroenLinks. Hij deed dat met een enorme inzet, met speciale aandacht voor onderwijs cultuur en sociale en maatschappelijke zaken. Het mede door zijn vrouw Joop opgerichte “1 meikoor”, dat later overging in “Morrend Volk” kon o.m. door het optreden in zijn school en het maken van feestelijke drukwerken altijd op zijn enthousiasme rekenen evenals het Pehaatje en diens opvolger Linkshandig, waarvan hij drukker en redacteur was. En dan was hij ook nog enig lid van de Solistisch Socialistische Partij, waar hij helemaal zichzelf kon zijn. Groot was ook zijn inzet voor de stedenband Haarlemmermeer - Hodmedsovaserhely en voor in grote armoede levende Roma en Sinty in Hongarije.
Na zijn raadslidmaatschap was hij jarenlang voorzitter van Vluchtelingenwerk Haarlemmermeer en het Noodfonds van Vluchtelingenwerk.
Met Kees missen wij een sociaal bewogen markante en bevlogen onderwijsman, drukker en maatschappijhervormer, waar zowel Haarlemmermeer als GroenLinks veel aan te danken hebben.
Geheel in zijn stijl, met humor en diepgang, maar vanwege corona met een beperkt aantal mensen, hebben we in crematorium Haarlemmermeer afscheid van hem genomen.
Leo Mesman.
