Praten over participatie, dat doen we in Haarlemmermeer al sinds 1994. Toen al stond participatie als speerpunt in het collegeprogramma. Wat GroenLinks betreft is het hoog tijd dat we wat minder gaan praten over participatie, maar het gewoon gaan doen.
We missen het gevoel van urgentie. Met de komst van de participatiemaatschappij, een maatschappij waarin mensen zoveel mogelijk meedoen en meer verantwoordelijk worden voor hun eigen welzijn, verandert de verhouding tussen overheid en inwoners. Participatie is een belangrijke voorwaarde om die participatiemaatschappij vorm te geven.
In de voortgangsrapportage over participatie gaat nog steeds veel aandacht uit naar procesmatige stappen, naar de eigen organisatie maar ondertussen draait de wereld gewoon door. Ondertussen zoeken en vinden onze inwoners en een aantal organisaties oplossingen voor maatschappelijke vraagstukken die voorliggen. Een paar voorbeelden hiervan zijn SamenMeer Lisserbroek, inloophuis Esperanza, hospice Bardo, de voedselbank, een facebookgroep voor minima…
Participatietrajecten vormgeven, dat doen inwoners ook zelf, ook zonder Participatie Academie. Lees eens het rapport ‘Dromen gevangen’ van SamenMeer Lisserbroek. Eenvoudig, pragmatisch, representatief en vol interessante en toepasbare informatie. Je kunt een link naar het rapport vinden onderaan deze pagina.
Maatvast heeft met een pragmatisch participatietraject vormgegeven aan visie en missie van de organisatie, en vult op dezelfde manier de programmering onder het motto “Eenheid in een maatpak!”
Kortom: inwoners en een aantal organisaties doen dus allang wat de gemeente nog moet leren.
GroenLinks daagt het college uit met deze initiatiefnemers in gesprek te gaan en daarvan te leren. Wat zijn nu succesfactoren, waar zit het hem in?
Helaas ontvangt onze fractie regelmatig signalen dat inwoners en organisaties zich onvoldoende gehoord voelen door de gemeente, zich niet correct bejegend voelen en vaak niet gesteund. Er is onvoldoende sprake van een ‘samen-boven-mentaliteit’. Inwoners ervaren de gemeente niet altijd als partner, en omgekeerd is dat wellicht ook het geval. Er is sprake van ‘ruis op de lijn’. We laten als gemeente daardoor veel liggen: kennis, kunde, informatie, betrokkenheid en maatschappelijk draagvlak.
Volgende week bespreken we de herijking subsidies sociale basisinfrastructuur. De signalen over de procesgang rond die herijking ondersteunen dit beeld.
De gemeente Haarlemmermeer heeft in het algemeen een hoog ambitieniveau, ook als het gaat om participatie, en dat is te prijzen. Maar wie hoog overvliegt, heeft per definitie niet de voeten in de klei.
Met ambities kom je ver. En met je voeten in de klei blijft staan, kom je verder. Dat kunnen we leren van onze eigen geschiedenis. Over participatie moeten we dus niet al te ingewikkeld doen, we moeten het gewoon doen!
